Rada Naczelna Polskiego Towarzystwa Tłumaczy Przysięgłych i Specjalistycznych TEPIS, solidaryzując się z innymi organizacjami zrzeszającymi tłumaczy w dążeniu do zapewnienia godnego statusu i przyszłości zawodu tłumacza, stoi na stanowisku, że zachowanie tajemnicy zawodowej jest kluczowe dla tłumaczy i stanowi uniwersalną zasadę w relacji tłumacz-klient.
Zasada ta dotyczy nie tylko tłumaczy przysięgłych, ale wszystkich tłumaczy. Zachowanie poufności jest niezbędne do budowania relacji z klientami opartych na wzajemnym szacunku i zaufaniu.
Mając na uwadze zaufanie, wzajemny szacunek, a także odpowiedzialną rolę tłumaczy, kwestia tajemnicy zawodowej tłumaczy przysięgłych i specjalistycznych została ujęta w Kodeksie zawodowym tłumacza przysięgłego w sposób następujący:
“§ 5. Tajemnica zawodowa tłumacza przysięgłego
1. Tłumacz przysięgły jest obowiązany zachować w tajemnicy wszelkie fakty, okoliczności i informacje, które poznał w związku z wykonywanym tłumaczeniem, zwłaszcza informacje, których nieumyślne ujawnienie zagrażałoby bezpieczeństwu obrotu gospodarczego.
2. Tajemnica zawodowa tłumacza przysięgłego obejmuje tajemnicę postępowania, negocjacji, korespondencji, dane osobowe i inne tajemnice prawnie chronione.
3. Tłumacz przysięgły nie może wykorzystywać informacji poufnych, uzyskanych w związku z tłumaczeniem, do osiągnięcia własnych korzyści.”
Wprawdzie polskie prawo przewiduje w ściśle określonych przypadkach możliwość ujawnienia informacji objętych tajemnicą zawodową, to jednak w przypadku rozmów z udziałem tłumacza – jeśli rozmowy takie mają być prowadzone w odpowiedniej atmosferze i odnosić zamierzone skutki – strony muszą mieć całkowitą pewność, że mogą bezgranicznie ufać trzeciemu uczestnikowi rozmowy – tłumaczowi. Od tłumacza nie należy oczekiwać, aby składał zeznania przeciwko własnym klientom, bo podważa to zaufanie do tłumaczy i godzi w ich wiarygodność w oczach społeczeństwa.