Zmiana art. 14 ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, wprowadzona ustawą z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U.2014 poz. 1741), ze względu na lakoniczne, mało precyzyjne sformułowanie, zrodziła wśród tłumaczy języków posługujących się alfabetem niełacińskim (w praktyce – głównie cyrylicą) lub innym systemem pisma, szereg istotnych pytań.
Już sam początek zdania stanowiącego art. 14 („Dokonując tłumaczenia imion i nazwisk…”) budzi co najmniej zdziwienie, ponieważ imion i nazwisk nigdy nie tłumaczymy, lecz zapisujemy, stosując… no, właśnie, co? Odpowiedzi na to pytanie w znowelizowanym art. 14 nie znajdziemy.
PT TEPIS w dniu 14 stycznia 2015 r. skierował w tej sprawie do Departamentu Spraw Obywatelskich Ministerstwa Spraw Wewnętrznych stosowne zapytanie i prośbę o wyjaśnienie zasadniczych wątpliwości, zwracając się jednocześnie z propozycją spotkania przedstawicieli wymienionego departamentu MSW, Ministerstwa Sprawiedliwości i PT TEPIS, którego celem byłoby opracowanie szczegółowego komentarza do ww. zmiany uztp.
Tłumaczom przysięgłym sugerujemy w tej sytuacji ,by do chwili skomentowania przez ustawodawcę wspomnianej zmiany art. 14 stosowali zasady przyjęte i zaakceptowane w roku 2008 (przez trzy ww. zainteresowane strony), zalecane w § 34 i 36 Kodeksu tłumacza przysięgłego, zgodnie z którymi dane osobowe – imię i nazwisko plus ewentualnie imię odojcowskie – w tłumaczonych na język polski dokumentach stanu cywilnego podawane było w trzech wersjach: w transkrypcji polskiej, wersji oryginalnej oraz w wersji zgodnej z dokumentem podróży, przy czym zgodnie z ustawowym nakazem znowelizowanego art. 14 ust. 2 brzmienie podane w dokumencie podróży należy umieścić w pierwszej kolejności, zaś dwie pozostałe wersje w nawiasie kwadratowym kursywą w dalszej kolejności.
Z odpowiedzią MSW na nasze pismo zapoznamy tłumaczy przysięgłych niezwłocznie po jej otrzymaniu.
Comments are closed